Alleen 's avonds kan ik genieten van het terrein zoals het op dit moment is. Zonder al te veel mensen om me heen, of dit nou de pers is of gewoon de bezoekers van de voorstellingen zijn, de kalmte en kou brengen mij een gelukzalig gevoel. In de avond verplaatst men zich haastig van tent naar tent. Nu het in de avond wat kouder en klammer wordt snelt men al snel naar de Briantelli-foyer. Tussen het rumoer, de warmte en vele lichamen voelen de bezoekers zich veilig en content.
Ze missen dan wel de rust van het buiten zijn en het geluid van de wind die door de bomen gaat, de geur van brandend hout.
Om op deze manier van een afstandje de wereld te bekijken, kan ik rustig verwerken wat ik vandaag allemaal heb gezien. Vooral de show van Goos & Gabriel zette mij aan het denken...
De kwesties die zij aansnijden, zijn maatschappelijk kritische verhalen, die tot op zekere hoogte nog steeds relevant zijn. Ze benaderen dit echter met zoveel slap stick humor dat de kinderen die meekijken de ernst van de gedane zaken niet begrijpen. Het onbedaarlijke gelach van de kinderen brengt hoop. Hoop dat deze onderwerpen voor altijd met humor benaderd mogen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten